’KONIECZNOŚĆ WSPÓŁPRACY. Lokalny plan działania w zakresie żywności i rolnictwa

Plan działania w zakresie żywności i rolnictwa ma szansę powieść się jedynie wówczas, gdy bierze pod uwagę zarówno konsumentów jak i rolników.

Musi być realizowany fizycznie w konkretnym miejscu i musi wykazać, że działa. „DZIAŁA” oznacza tu, że rolnik otrzymuje godziwy zwrot poniesionych nakładów i dostarcza konsumentom świeżej, dobrej jakościowo żywności, zgodnej z ich oczekiwaniami.

Główne etapy:

1. Zebrać małą grupę ludzi, którzy chcieliby kupować przynajmniej część, jeśli nie całą swoją żywność, bezpośrednio z miejscowego źródła. W tym celu zorganizować spotkanie we wsi/w mieście, pod hasłem “Gdzie mogę nabyć lokalną żywność?”

Na spotkaniu wyjaśnić zasady bezpośredniego kupna od rolnika. Wyjaśnić, że może to być rodzaj kontraktu, tj. grupa konsumentów ustala między sobą plan, jakie produkty żywnościowe i w jakich ilościach chcieliby, aby rolnik dla nich uprawiał (stosując metody przyjazne dla środowiska).  Ustaleń tych dokonuje się we wspólnych rozmowach, na które zaprasza się miejscowych rolników.

2. Kolejny etap to skontaktować się z miejscowymi rolnikami. Wyjaśnić im, że we wsi/w mieście planowany jest nowy system rynkowy i biorąc w nim udział mogą utworzyć lokalny rynek dla swoich plonów i produktów żywnościowych. W tym celu zwołać spotkanie miejscowych rolników pod hasłem „Jak mogę sprzedać na miejscu swoje produkty?”

3. Następny etap to zgromadzenie klientów i rolników w celu wspólnej rozmowy na temat praktycznych stron przedsięwzięcia. Spotkanie to powinno mieć charakter nieformalny, z poczęstunkiem na stole i w miłej atmosferze. 
Podczas spotkania należy omówić następujące sprawy:
– Ustalić cenę sprawiedliwą zarówno dla rolnika jak i dla klienta.
– Ustalić rozsądną ilość produktu rolnego (na rok/sezon)
– Uzgodnić prosty standard produkcji; rolnik przedstawia metody produkcji.

4. Kolejny krok polega na zaproszeniu grupy konsumentów przez rolnika do jego gospodarstwa. Konsumenci powinni zobaczyć i poznać podstawowe zasady procesu produkcji żywności, którą będą kupowali, oraz poznać osobiście styl życia rodziny tego rolnika.

Rolnik, jeśli chce, może zaprosić każdego z klientów do pomocy w pracach rolnych w zamian za obniżenie ceny na swoją żywność.

Na koniec:
Po uzgodnieniu praktycznych warunków należy sporządzić jakąś formę umowy kontraktowej. Może ona opiewać na rok lub kilka miesięcy.

Przykład kontraktu:

“Niniejszym wyrażam zgodę na przestrzeganie niżej wymienionych warunków:
Konsument:  Zobowiązuję się nie wycofać złożonego przez siebie zamówienia bez uprzednio wyrażonej na to zgody rolnika.
Rolnik: “Zobowiązuję się nie zmienić uzgodnionej ceny na sprzedawany produkt rolny bez uzyskania zgody konsumenta.”

Klauzula dodatkowa:

W razie zaistnienia okoliczności niezależnych od rolnika, jak warunki pogodowe, choroba czy inne czynniki losowe, zmniejszające ilość uzyskanych plonów i w konsekwencji niemożność dostarczenia uzgodnionej w kontrakcie ilości żywności, rolnik musi zawiadomić klienta i odpowiednio pertraktować warunki finansowe.

W razie zaistnienia okoliczności niezależnych od klienta, jak choroba lub inne czynniki losowe sprawiające, że klient nie może wypełnić warunków umowy i nabyć całej ilości uzgodnionych w umowie produktów żywnościowych, winien on zawiadomić rolnika i odpowiednio pertraktować warunki finansowe.

Opisany wyżej system pozwoli w pozytywny sposób ominąć problemy związane z próbami sprzedaży  żywności w miejscowych sklepach, przyczyni się do zatrzymywania zysków na lokalnym poziomie, spowoduje, że konsumenci będą mieli dostęp do dobrej żywności po przestępnych cenach.

Julian Rose, Prezes ICPPC